Kohulan Online (கோகுலன் ஆன்லைன்)

என் முதல் குறுந் திரைப்படம்... http://www.youtube.com/watch?v=_4CZIlqQ7jU

சிலிர்க்கும் இந்த இரவுகள், தவித்து இருக்கும் இந்த தருணங்கள்,  சிரிப்பை மறந்து நிற்கும் நிமிடங்கள், தினம் நீளுதே உயிரே... கொட்டும் பனியில் இந்த கோடை வெயில் வந்து,  என்னை அள்ளிச் சென்று கோடம்பாக்கம் விட்டுச் செல்ல... உன்னைத் தேடியே நானும் ஏறும் பேருந்து கூட,  விண்ணைத் தொடும் வேகம் கொண்டு தான் பறந்து செல்ல... பேசுவாயோ கிளியே தினம் பேதையாகுறேன் தனியே,  சாலையோரம் எங்கும் என் விழிகள் உன்னைத் தேடிடும் இனியே... உன் கூந்தல் வருடிடவே, ஏங்கிடுதே எந்தன் விரல்கள்..  உன் பாதம் தொட்டு இசைத்திடவே தவித்திடுதே இந்தக் கொலுசுப் பரல்கள்... ஒரு நெஞ்சம், உயிர் காதல், உருவாகி அலைப்பாயுதே..  இரு துருவம், இணைத்தக் காதல், உருகியே அலைமோதுதே... ~அன்புடன் கோகுலன்.

என் கண்ணுக்குள்ளே நீ நுழைந்தாய் பெண்ணே, உன்னைக் கண்டதாலே மனம்  திண்டாடுதே... விழி மோகம்  கொண்டு உன்னுள் புகுந்ததே இன்று, கள்ளி என்னை நீயே கொத்திச் சென்றாய் நேற்று... தொட்டால் குற்றமில்லை தொலைத் தூரத்தில் எல்லை, விட்டில் கூட்டத்துக்கு வித்தைகள் வேலை இல்லை.. என் இதழ் ஈரம் கொண்டு உன் முகமும் நனைக்க, ஆசைக் கொண்டதே இன்று  மனதின் திரையும் விலக... மோகம்  தீரவில்லை மோட்சம் அடையும் நிலை, மாலைத் தாங்கும் வரை வேகம் ஓய்வதுமில்லை, விண்ணைத் தொடவா அன்பே மின்னல் மறையும் முன்னே, காற்றில் தனியாய்ப் பறந்த நாட்களும் தடமானதே... பெண்ணே எந்தன் மனம் அலைப்பாயுதே தினமும், கண்ணே உந்தன் கரம் பற்றும் காலமும் வரணும்... சாலையில் தனியாய் நடந்த காலங்களும் அன்று, அருகில் நீயும் வரவே தனிமை தொலைந்ததே இன்று... ~அன்புடன் கோகுலன்.

இதயங்கள் தடுமாறும் தடம்மாறி வழி தேடும் விடை இன்றி வினா கூடும் கனவுகள் அலைந்தோடும் காதலும் கசந்திடும் கல் தட்டி தீட்டிடும் சிலை(யின்) கண்கள்  என்னாகும்...? மணி குயில் வெட்கத்தில்  மனமிங்கு திகைத்து நிற்க மலைக்குள்ளே ஒரு கிளியும் மயங்கி தான் மரணிக்க மன்னிப்பாயா? என்னை, என நானும் மதில் மேல் பூனையாய் - ஏனடி? மதி முடங்கி நிற்க... கண் திறந்தேன் கனவில்லை இன்று, விண் தொட எண்ணி தோற்றே உடைந்து, மண் தொட்டு வீழ்ந்த பிணமாய் வெந்து, பெண் அவள் விட்டு கண்ணீரில் நனைந்து, புன் பட்டு அலைந்தே வீழ்ந்து, பன் பட்டே மரமாய் எழுந்து.... உன் சொல்லால் கலங்கி கவிழுதோ என் இதயமே.... காலை உன்னை பார்க்க விளிக்கும் கண்களும், சாலை கண்டு உனக்காய் தேங்கும், மாலை வரை காத்திருந்தே ஏங்கும், பாலை நிலத்தில் வீழ்ந்த புழுவாய் வாடும்.... ~அன்புடன் கோகுலன்

இதயமே இடையிலே இடைவெளிவிட்டுதான் துடிக்கிறதோ? இரவிலே இமைக்குள்ளே உன் நினைவுகள் நனைக்கிறதோ? இரு விழிகளே உன் இதழிலே என் உயிர் சமர்ப்பிக்குதோ? இளமையோ இரு நொடியிலே நீ இன்றேல் முடியுதோ? போதை மறந்து கிளியே புத்தனாய் நானும், பேதை போல் போதி மரம் தேடினேன் தினமும், பாதை மறந்து பயனிக்குதோ என் மனமும், சீதை இன்றேல் என்னாகும் இராமனின் கனவும்? கொத்தும் தேளை அரவணைக்கும் என் மனமும் - இரவில் கத்துதே காற்று வருடுகையில் தினமும்... முத்துப் போல் மூழ்கியெடுத்தக் காதலும் - சடுதியில் சத்தமின்றி போன மாயம் தான் விளங்கனும்... கண் மூடுகையில் இருந்த நீ, கண் திறக்கவே மறைந்தாய், விண் சென்று தேடியும் கிடைக்கவில்லை எங்கே நீ தொலைந்தாய்? என் கண்மணியே உன் வலியை ஏனடி மறைத்தாய்? மண் இருக்கும் வரை என் காதல் அழியாது எப்போது அதை உணர்வாய்? ~அன்புடன் கோகுலன்.

என்னை கொஞ்சி நனைத்திடும் மழையே, கோடையில் இன்று என்னை கட்டியணைத்திடும் மழையே , வாடையில் கோடி பூப்பூத்தாட் போல் பூத்தாயே மழையே, தாடை ஓரம் வழியும் நீரில் என் உணர்வும் கரையுமோ மழையே... கரும் கட்டழகி கண்கசக்கி தோன்றினாயோ மழையே? வெறும் தரை காய்கிறதே என மண்ணில் வீழ்ந்தாயோ மழையே? சிறு தூரல் கொண்டு கண்ணம் முத்தமிட்டாயோ மழையே? - அதில் மறுபுறம் என் உடலையும் குளிரச் செய்தாயே மழையே... தொடுவானம் இருந்து என்னை தொட்டாயே மழையே, தொடுதூரம்  இல்லை, இருந்தும் என்னை விட்டாயா மழையே? தொலைதூரத்தில் அவள், நனைக்காதே மழையே, தொலைக்கவில்லை அவளை, நனைந்தாள் நான் கரைவேனே மழையே... அடை மழைக்குள் அவள் கூந்தல் என் முகம் வருடிடுமா மழையே? மடை இன்றி ஓடும் கண்ணீர், உன் தூரல் மறைக்குமோ மழையே? குடை இருந்தும் தனிமையில் தினம் தவிக்கின்றேனே மழையே... விடை எழுத மையாகி நீ அவள் மனதை நனைப்பாயோ மழையே? ~அன்புடன் கோகுலன்.

உன் கண்கள் கண்டதும் ஏற்பட்ட மயக்கம்,  என் உள்ளத்துள் நான் உணர்ந்த நடுக்கம், வெண் முகிலுக்குள் ஏற்பட்ட அந்த கலக்கம்,  என் காதல் சொல்ல வழியின்றி தவித்த தயக்கம்... உன்னுடன் பல ஜென்மம் நான் வாழ்ந்த நெருக்கம்,  என்னுடன் புதிதாய் இன்று பூத்திருக்கும் வெட்கம், மண்ணுடன் நான் வாழும் இக்காலம் இனி சுவர்க்கம்,  மானுடன் என் வாழ்க்கையில் வீசிய புது மகரந்தம்... என் விழிக்குள் இன்று நான் செதுக்கிய உன் சிற்பம்,  இங்கு கல் பட்டும் நொறுங்கிடாத கண்ணாடி இதயம், பெண் கண்டு விறைத்திருந்தும் ஏதோ சிறு வெப்பம்,  அங்கு பாலைநிலத்தில் நான் தொலைத்துவிட்ட தடயம்.. உன் பெயர் எழுத்துக் கூட்டி எழுதவே தோன்றிடும் கவிதையும்,  பெண் நீ என் கண்ணுள் சிக்கியதால் ஏற்பட்ட இம்மாற்றமும், மண் உலகம் நான் விட்டு விண்ணுலகம் வென்றிட இன்று வித்திடும்,  உன்  ஞாபகங்களும் இனி என் வாழ்கையை அழகாய் சிதைத்தே செதுக்கிடும்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

என் தோழியே.. என் தோழில் சாய்ந்துவிடு,  கண் மூடியே... கனவுகள் காண்போம் வந்துவிடு, விண் நாடியே... விரைவோமா? சம்மதித்திடு,  பெண் ராணியே... என் விரல்களுக்குள் உன் விரல்கள் சேர்த்துவிடு... வயதிருக்கு நமக்கு வாழ்ந்திடவே வழிகள் திறந்தே இருக்கு,  கொய்து நீ சென்ற என் இதயம் வாழ்த்திட உன் உயிரும் இருக்கு, பெய்து நின்ற இம்மழையில் நனைந்து, காய்ந்தே என் உடலுமிருக்கு,  ஆய்ந்து விட்ட என் உயிர் திரும்பிடாத உன் கடனுமிருக்கு... கண் முழுதும் உன் நினைவுகள் ரேகையாய் மாறுதே,  என் தேகம் உன் உதட்டின் ஈரம் பட்டுக் குளிர்ந்துப் போனதே, மண் முழுதும் படரும் உன் நிழலில் குடிப்புகுந்திட என் உயிர் ஏங்குதே,  மின் பாய்ந்த மரமாய் உன் பார்வையால் என் உதிரமெல்லாம் கருகியதே... தன்னந்தனியாய் பேசி தவிக்கும் இந்நாட்கள்,  வெட்டவெளியில் பட்ட மரமாய் பட்டுப் போன வார்த்தைகள், தொட்டுப் போவாயா என சுடுபட்டுப் போய் காத்திருக்கும் காலங்கள்,  என்று தான் என்னை விட்டு மறையுமோ? நீ இன்றியே இந்த உலகும் மாயமோ?  உன் நினைவே இறுதியில் என்னை மாய்க்குமோ? ~அன்புடன் கோகுலன்.

கள்ளச் சிறுக்கி ஏன்டி என் உசுர மட்டும் நீ பறிச்சுப் போன? கொல்லும் பார்வையாள என் உசுர கொத்தி நீயும் பிரிச்சுப் போன... முதல் மழை தொட்டப் பாதையில, மண் வாசணை நெறயும் வேளையில, ஒத்தயில உன்ன எதிர்பார்த்து, தனிமையில ஏன்டி என்ன தவிக்க வச்ச? உன் குரலுக்காக காத்திருக்கேன் நிதமும், நீ பேசிப் போன வார்த்தைகள் மட்டும் நினைச்சிருக்கேன் தினமும்... சொல்லு புள்ள இது நியாயமா? காதலின் ஒரு சுகம் இந்தக் காயமா? வெயிலில் என் மனமும் காயுமா? உன் நிழல் வரும்வரை தவிக்குமா? போதும் போடி உந்தன் கல் மனசு, சாகுதேடி தனிமையில் என் மனசு, சொல்லும் வரைக் கூடவே இருந்துப்புட்டு, சொன்னப் பிறகு போய் விட்டாயே என்ன தவிக்க விட்டு... உடம்பு மெலியுதே புள்ள, ஒருக்க எட்டிப் பாரு கனவுக்குள்ள - நீ மெல்ல... சோலைத் தேடி உன் நெனப்புல, புதையுரேனே இந்த தனிமை சேத்துக்குள்ள... ஏன்  புலம்பல கேக்க நாதியுமில்ல, அத  சொல்லித் தவிக்க வார்த்தைகள் இல்ல, உன் கிட்ட சொல்லிடவும் வார்த்தைகள் வெளிவரவில்ல, இந்த தனிமை வழிப் போல வேறெதுவும் என்ன வாட்டுனதேயில்ல... எழுதுற எழுத்தெல்லாம் உன் பேரா மாருதுப் புள்ள, உன் பேர எழுதி அத கட்டிக்கிட்டு தூங்குறேன் ப...

முத்துக்குள் முத்தங்கள் இடவும்,  திக்கித் திணறிடுதோ இதயம், தத்தித்  தாவித் தடுமாறித் தினமும்,  கத்தும் குழந்தையாய் கதறியே அழும், சிக்கிக் கொண்டு சிக்கல்கள் கூடும்,  தத்-தம் தருணம் திணறினால் மரணம்... பத்துக் கைவிரலும் பற்றிப் பிடிக்கும்,  சத்து இன்றி சதைதான் குறையும், சொத்து சுகம் தேடாத மனமும்,  கொத்துக் கொத்தாய் முள்ளையும் பறிக்கும், பித்துப் பிடித்து திரிய துவங்கும்,  கத்துக் குட்டியை கவலைகளும் சூழும்... நித்தம் கண்ட கனவுகள் மறையும்,  சத்தம் இன்றியே சந்தங்கள் அடங்கும், புத்தம் புதிதாய் பூத்திடும் ரோஜாவும் - என்  ரத்தம் கண்டு தலைதான் கவிழும், சித்தம் கொண்ட சித்தனாய் நானும் - இங்கு  புத்தனாய் மாறினால் வலிகளும் குறையும்... செத்துப் போகுதே மனமும் இன்று - ஏனடி என்னை  வித்தாப் பெற்றேன் உன்னிடம் காதலும் அன்று... முத்தா முடிவா மூழ்கியதால் அன்று - காதல் இனி  பத்தா(த) உண்டியாய் மாறிடும் நிலைதான் இன்று... ~அன்புடன் கோகுலன்.

கண்ணே நீ என் உயிர் தானே?  என் கண்ணுள் விம்பமாகி பதிந்த என் உணர்வு தானே? பொன்னே மணியே பூந்தேனே பூவரசே,  மலருள் ஒளிந்திருக்கும் அமுதே என் அரசே... என் கை தொட்டு, பிடித்து கட்டியணைத்து,  என் எச்சில் உன் கன்னம் நனைத்து, என் உணர்வுகளால் உன்னை பிணைத்து,  நான் சிரிக்க நீ மகிழ்வாயே என் நிலவே... மண்ணை நீ தொட வலிக்குது என் மனந்தான்,  வெயில் உன் தேகம் சுட எரியுது என் உடல்தான், கண்ணில் ஒருத் துளி நீர் கண்டு கலங்கிடும் என் இதயம் தான்,  குயில் இல்லை அன்பே காக்கையாய் வாழ்கிறேன் நான்... சேலையை நீ இழுத்திடும் கணங்கள் என்னை மறக்கிறேன்,  மார்பினில் உன்னை நான் சுமந்து தினம் உறங்கினேன், மொழிகள் அறியா உன் வார்த்தையில் உள்ளம் உறுகினேன்,  உனக்காய் தானே என் செல்லமே இன்று உயிர் வாழ்கிறேன்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

பொன்னிற மேனி, அழகின் ராணி,  தொடுகையில் சிரித்திடும் சிரிப்பும் வகைகளில் தனி, கள்ளமில்லை கண்ணீரில் கலப்படமில்லை,  மொழியில்லை மழலைக்கு மொழியவதில்லை எல்லை... புயங்கள் நான்கும் மண்ணில் புதையும் போது,  காயங்கள் தினம் காணும் புவித்தாயும் சிலிர்க்கிறாள் இன்று, மாயங்கள் இல்லை அவர்களிடம் மர்மங்கள் இல்லை,  தாயங்கு கண்டு சிதறிடும் சிரிப்புக்கு ஏதடா விலை? காதல் கொண்டு காமத்தால் நின்று,  இரவினில் நடத்திய இன்ப ஆட்டத்தின் சான்று, பெண்ணும் ஆணும் பேதையாய் மாறி,  விதைத்து விட்ட விதையின் பத்தாம் மாத விளைவு... அழகுக்கு அளவில்லை, மழலை அழகை அளந்திட வழியுமில்லை,  விடலை பெண்ணிடம் கூட இவ்வழகு இவ்வளவுக்கில்லை... மழலையை தொட்டுக் கொஞ்ச என் மயிரிழை கூட,  தாண்டிட துடிக்குதடா புவியின் எல்லை... ~அன்புடன் கோகுலன்.

மார்கழி மாத பனிக் கோட்டைக்குள், மங்கையவள் மனதுக்குள் சாரல், கோடை வெயிலில் - அவள், உடலுக்குள் பெய்திடும் தூறல், நித்திலங்கள் மேல் அவள் கூடல், கூட்டுதோ எமக்குள் இந்த ஊடல்... செந்தேனே  இரவின் வெண்ணிலவே, பட்டுக் காட்டில் பெற்றெடுத்தக் கட்டழகே, வந்தேனே வைகறைப் பெண்ணிலவே, தொட்டு மண்ணில் விட்டுப் போன முத்தழகே, நொந்தேனே உன்னாலே என்னிலவே, கட்டு மரத்தில் கட்டி விட்ட கள்ளழகே... சோலைகள் கண்டு கருகி - தவித்தேன் சேலை பெண்ணே ஏன்? மாலைகள் வண்டு மணிமகுடமோ, மலை பெண்ணே சொல்? பதில் கூறு பதற்றம் வேண்டாமடி, பதபதைத்து என்னை பிதற்ற வைக்காதடி, காதலே கண்ணின் திரைக்குள் - உன் விம்பம் கல்லறையான வித்தை விளங்கிடவில்லையடி... ~அன்புடன் கோகுலன்.

விலகிய அந்த நினைவுகளும் மனமே, தினம் இரவினில் கனவுகளாய் வருமே... எந்தன் எதிர்காலம் சுவையானது, காதல் இனித்திடும் புது கனியானது... மனதுக்குள் மாயமும் இங்கே, கண்ணுக்குள் இருந்த காயங்கள் எங்கே? இனி, இதழ்கள்  இணைத்ததும் நாவும் இனித்திடும், முதல் இன்றியே லாபம் நிலைத்திடும், திசைகள் எங்கிலும் உந்தன் விம்பங்களும், நிலையாய் தோன்றியே என் உயிரை அணைத்திடும்... என் உலகம் கூட, பிரபஞ்சங்கள் தாண்டி, புகலிடம் தேடியே, உன் இதய அறைக்குள் நுழையும்... காதல்! - வரமாய் கிடைத்த சாபமாய் மாறும்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

கண்ணே உன் கண்கள் கண்டு காதல் மலர்ந்தது மென்மையாய், பெண்ணே உன் மௌனத்தில் மொழிகள் தேடிடும் உள்ளமாய், முன்னே நீயும் நிற்கையில் பதைபதைக்கும் தேகமாய், மண்ணே ஆறடி நிலமும் அவளின்றேல் எனக்கு ஆகிடும் உண்மையாய்... ஆசைக் கூட்டி ஆட்டம் தொடங்க, பரமபதமும் தினம் அழைக்குமே... ஆசைக் காதலும் இன்றி தனிமையில், உள்ளம் மெலிவதை உடல் உணருமே... முதல் பார்வையில் உனக்குள்ளே ஈர்த்துக்கொண்டாய், குளிர் காலத்திலும் உடலை வியர்க்கச் செய்தாய், இதயத்தில் சிரங்காய் நீயும் இன்று மாறிவிட்டாய், சுரண்டிய வலிகளுடன் வாழ வழியமைத்தாய்... காரிருள் கானகத்துள் தொலைந்தக் குழந்தையைப் போலவே, காரிகையே கருங்கூந்தளுக்குள் ஒரு மலராய் நான் வாழவே, கானல் நீரை கரும் முகிலாய் மாற்றிடும் காதலே, காற்றிலே மறைந்து கண்களுக்குள் கரைந்த காதலும் வாழ்கவே... ~அன்புடன் கோகுலன்.

கண்மூடி கனவை தொட்டு விளையாடு, மலை குருவியாய் மழைக்குள் குளித்துவிடு, செந்தேனே நீயும் மலரிடம் மௌனம் கற்றுவிடு, இசை மீட்டி தமிழையும் திசை எங்கும் பரப்பிவிடு... துள்ளி திரியும் காற்றே தாய் மொழியால் அழகாக்கிடவா? மின்னல் கொண்டு மாலை கோர்த்து உனக்கு சூடிடவா? கொடும் பனியில் என் இதயத்தை நானும் புதைத்திடவா? என் இதழ் கொண்டு உன் இதழ் தினம் நிதம் நனைத்திடவா? புல்மீது பூத்த பனித்துளியே, சூரியனாய் நானும் உன்னை எனக்குள் ஈர்க்கவா? புன்னைகையால் என்னை நீ சிதைக்கையில், இடைமீது நானும் கரம் கொண்டு விடைதேடவா? அந்தி நேர தென்றலில் ஆற்றங்கரை மணலில் உன் பாதம் தேடி அலையச் செய்தாய்... மனம் காதலுடன் கை குலுக்கி கவிதையால் பெயரெழுதி, காத்திருக்க இன்று நீ பழக்கி விட்டாய்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

கனவின் கதைகள்... பகுதி 2 (ஆட்டம் முடிந்தது...) தங்கள் நினைவுகளை இழந்து செய்வதறியாது தவித்திருந்த அவர்களின் வாழ்க்கை சுமூகமடைய மூன்று ஆண்டுகள் சென்றது, இரண்டு வருட நினைவுகளை அவர்கள் முழுமையாகவே தொலைத்து இருந்தனர். நிஷாவின் தந்தை அவளுக்கு விபத்து ஏற்பட்டவுடனேயே அவர்களின் நிறுவனத்தின் பெங்களூர் கிளையை மூடி விட்டார், ஏனெனில் அதனால் தானே இவ்வளவு சேதாரம் என அவர் மனதுக்குள் ஒரு நினைப்பு. நிஷா ஜெர்மெனியில் உள்ள அவர்களின் நிறுவனத்தை பொறுப்பேற்று நடத்த துவங்கினாள். தருண் சென்னையிலேயே பெரிய ஒரு நிறுவனத்தின் மேலாளராக பணிபுரிந்தான். இவ்வாறு இருக்கையில் அவர்கள் இருவருக்கும் தங்கள் இரண்டு வருட வாழ்கையில் என்ன நடந்தது என்று தெரியாமல் குழப்பத்திலேயே பல நாட்கள் கழித்தனர். தருணின் வேலைகளை கண்டு தருணின் நிறுவன அதிபர் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தார் அவனுக்கு பல விதத்தில் உதவியாக இருந்தவர் அவரே... ஒரு நாள் அவர்கள் நிறுவனத்தில் ஒரு விருந்துபச்சாரம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது, மிகவும் பெரிய அளவில் ஒழுங்கு செய்யப்பட்டிருந்தது, பல முக்கிய பிரமுகர்கள் வந்திருந்தனர். அங்கு அந்த நிறுவனத்தின் அதிபர்...

கனவின் கதைகள்... பெங்களூரில் இதற்கு முன்பு இவ்வளவு பெரிய விபத்து ஒன்று ஏற்படவில்லை மிகவும் கோரமான சம்பவம் அது, நிஷா அதிகளவில் காயப்பட்டிருந்தாள் அவள் அவசர பிரிவில் வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப் பட்டிருந்தாள். அவளுக்கு ஓ+ குருதி வகை தேவை பட்டிருந்தது, அதே சம்பவத்தில் சில காயங்களுடன் தப்பிய தருண் அவளுக்கு குருதியை கொடுத்துகொண்டிருந்தான்... இவன் கண்ணில் கவலையுடன் கலக்கமும் நிறைந்திருந்தது ஏதோ ஒன்று இல்லாமல் போன தவிப்பு இருந்தது, அவள் உயிருக்கு போராடுவதை விட வேறொரு விடயத்தால் மிகவும் நொந்திருந்தாள்.யார் இவர்கள் இவர்களுக்குள் என்ன? சற்று பின்னோக்கி சென்று பார்போம்... 5 வருடங்களுக்கு முன்பு தருண் ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தில் பிறந்த வாலிபன்,மிகவும் சுறுசுறுப்பானவன் துருதுரு என திரிவான், 25 வயது அன்று தான் பெங்களூர் வந்திறங்கினான். பெங்களூரில் மிகவும் பிரபல்யமான கணணி நிறுவனத்தில் அவனுக்கு வேலை  கிடைத்திருந்தது. நல்ல சம்பளம் ஓடி வந்துவிட்டான் சென்னையில் இருந்து. முதல் நாள் பெரும் எதிர் பார்ப்புகளுடன் நிறுவனத்துக்கு சென்று கொண்டிருந்தான், சடுதியாக அவன் சென்ற பஸ் ...

விளையாடி திரிந்த என்னை விண்ணை நோக்கிப் பார்க்கச் செய்தாய், தனியாய் வாழ்ந்த என்னை தினம் உன்னால் திணறச் செய்தாய், கனவுகளோ உந்தன் நினைவின் வரங்கள், விழிக்குள் தினமும் உன் விம்பத்தின் நிழல்கள்... நான் பேசும் நொடிகளை என்னால் நீ வெறுக்கிறாய், மௌனங்கள் தழுவி என்னை நீ கொல்கிறாய், என் வலிகள் கோபங்களாய் உன்னை வாட்டுதோ? உன் கண்ணீர் என்னால் நிதம் பெருகுதோ? பேதையடி நான் மடமையுள் மூழ்கினேன், சில கணம் அதனால் என்னையே நான் வெறுக்கிறேன், பெண்ணல்ல நீ எனக்காய் பிறந்த தேவதை, உன்னை சரணடைந்து மரணிக்க இன்று விரும்பினேன்... என் கனவுகளும் ஈரம் காணுதோ, இருள் விலகியும் இமை திறக்க மறுக்குதோ, நான் செய்த தவறுகள் கோடி தான், உன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டு நிற்கும் பாவி நான்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

மனமே மனமே மௌனம் ஏனோ? உன் மௌனம் என் மனதின் மரணம் தானோ? கனவுக்குள் தினமும் நான் தரிப்பது வீணோ? கண்கள் இமைக்கையில் உயிர் கலங்குவதும் ஏனோ? இமைகள் திறந்தது இமைக்க மறந்தது, விழிக்குள் உன் விம்பத்தை பதுக்கிடவே, வருஷம் கடக்குது வயதும் போகுது, பதைபதைக்கும் பாதையும் தெளியுமோ? இதயம் என்பது சதை தானா? தினம் நினைவுகள் சிக்கிடும் வலை தானா? தேகமும் கூட சடலமாகையில், இதயம் மட்டும் உன்னால் வாழ தவிப்பது வீணா? நிறங்களும் இன்றி ஒரு வானவில், வானில் தோன்றினால் தெரியுமா? காதலால் அவள் என்னுள் நிறைந்து விட்டாள், அவள் இருந்தும் இன்றி தவிக்க விட்டாள்... ~அன்புடன் கோகுலன்.

  "அடிபட்டவன், அடைந்திடவில்லை, அடங்கிடவில்லை, அடிஎடுத்தேன், தடம்பதித்தேன்..." ~அன்புடன் கோகுலன்.